پروژه 24

تولید توان به صورت پراکنده با استفاده از سیکل ترکیبی گازی‌ساز زیست‌توده و توربین گازی اشتعال داخلی یا خارجی می‌تواند یک راهکار مناسب و مطابق با اصول فنی باشد. این تحقیق بیشتر بر روی تحلیل عملکرد گازی‌سازی زیست-توده با استفاده از هوا، دی‌اکسیدکربن و مخلوط دی‌اکسیدکربن و اکسیژن یا بخار آب و همچنین تحلیل ترمودینامیکی سیکل‌های توربین گازی ‌متصل به گازی‌سازها می‌پردازد. گازی‌ساز با استفاده از محاسبات تعادل ترمودینامیکی مدلسازی می‌شود و آنالیزها بر روی آن در محدوده‌ی دما، فشار و میزان رطوبت‌های مختلف انجام می‌گیرد. در گازی-سازی با استفاده از هوا، در محدوده‌ی دمایی 1373-900 افزایش رطوبت سبب کاهش بازده‌ها می‌شود همچنین در یک میزان رطوبت مشخص ماکزیمم بازده‌ها در اتفاق می‌افتد. در گازی‌سازی با استفاده از دی‌اکسیدکربن خالص، با افزایش دما یا افزایش نرخ جریان دی‌اکسیدکربن می‌توان به تبدیل کامل کربن دست یافت. ماکزیمم تبدیل دی‌اکسیدکربن در اتفاق می‌افتد. زمانی که از مخلوط دی‌اکسیدکربن و اکسیژن یا بخار آب به عنوان عامل گازی‌ساز استفاده می‌شود میزان دی‌اکسیدکربن و گرمای ورودی به داخل گازی‌ساز کاهش می‌یابد اما تبدیل دی-اکسیدکربن کمتری اتفاق می‌افتد.به منظور تحلیل سیکل‌های توربین گازی، نسبت فشار کمپرسور در محدوده‌ی 8-2 تغییر می‌کند همچنین و در توربین گازی اشتعال خارجی به ترتیب در محدوده‌ی 1350- 1050 و 300-200 و برای توربین گازی اشتعال داخلی دمای ورودی توربین در محدوده‌ی 1103-1063 متغیر می‌باشد. معلوم شد که در یک و مشخص بازده سیکل‌ها در یک نسبت فشار بهینه به مقدار ماکزیمم خود می‌رسد که این نسبت فشار بهینه در محدوده‌ی 4-3 می‌باشد همچنین بازده سیکل با افزایش دمای ورودی توربین نیز افزایش می‌یابد.