پروژه 24

میلگردهای تقویتی موجود در سازه های بتن مسلح از طریق چسبندگی و مهار بتن استحکام لازم را بوجود می آورند. خرابی فولاد و یا بتن می تواند این اثر را کاهش دهد. بنابراین دوام سازه های بتنی بستگی به مقاومت بتن در برابر عوامل فیزیکی و شیمیایی و توانایی آن برای محافظت از میلگردها در برابر خوردگی دارد. مسئله خوردگی آرماتورهای فولادی از بزرگترین چالش هایی است که از دیدگاه پایداری و دوام سازه های بتن مسلح مطرح می باشد. این خوردگی می تواند حتی قبل از اجرای سازه های بتن مسلح در آرماتورهای مصرفی رخ دهد و سبب بروز مشکلاتی در پیوستگی بتن و آرماتور گردد. از طرفی با توجه به زلزله خیز بودن کشورمان و نیز مصرف بیش از حد انرژی به دلیل ضعف سیستم عایق بندی (صوتی و حرارتی) اکثر ساختمان ها، اهمیت و لزوم بکارگیری بتن سبک را آشکار می سازد. در این تحقیق هدف بررسی چسبندگی میلگرد خورده شده در بتن سبک است. در پایان نامه حاضر برای ساخت بتن سبک از لیکا به عنوان سنگدانه سبک با جای گزینی 100٪ به جای شن و هم چنین میکروسیلیس به عنوان افزودنی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین از دو نسبت آب به سیمان 0/35 و 0/45 استفاده شد. میلگردهای مورد استفاده نیز در ابتدا طی فرآیند تسریع خوردگی به خوردگی مورد نظر رسیدند و سپس تحت آزمون بیرون کشیدگی قرار گرفتند. درصدهای خوردگی بررسی شده در این مطالعه 0، 2 و 7٪ بودند. طبق نتایج به دست آمده، در نسبت آب به سیمان پایین علاوه بر افزایش مقاومت فشاری بتن، میزان چسبندگی بهتری را نیز به همراه داشت. همچنین میلگردهای خورده نشده و با خوردگی کم در حدود 2 درصد پیوستگی خوبی با بتن دارد، اما با افزایش میزان خوردگی این چسبندگی دچار کاهش شده و سبب افزایش لغزش آرماتور در بتن می شود.