پروژه 24

امروزه استفاده از بتن سبک خود تراکم راهکار مناسبی برای حرکت به سوی توسعه پایدار می باشد و به عنوان یک مصالح سودمند در زمینه های مختلف مهندسی عمران می شود از آن استفاده کرد. استفاده از این نوع بتن به لحاظ سبکی باعث کاهش بار مرده وارد بر سازه و در نتیجه کاهش بار زلزله و همچنین کاهش مصرف مصالح در ساخت سازه می گردد که از لحاظ اقتصادی توجیه پذیر است. همچنین این بتن از جهت خود تراکم بودن باعث افزایش کیفیت یتن مصرفی و کاهش آلودگی های زیست محیطی که جهت لرزاندن بتن بوجود می آیند میشود. ولی این بتن به جهت تخلخل دانه ها سبک مصرفی مقاومت مکانیکی و دوام بایین تری در حالت سخت شده نسبت به بتن معمولی در عیار سیمان مشابه دارد ثانیا این بتن به لحاظ خود تراکم بودن دارای ناپایداری در برابر آب انداختگی و جدایی دانه ها در حالت تازه می باشد.هدف از این تحقیق تاثیر استفاده از درصد های مختلف جایگزینی میکروسیلیس و پلیمر بر خواص مکانیکی و دوام بتن سبک خود تراکم در حالت سخت شده و خواص روانی و کارایی این نوع بتن در حالت تازه می باشد.برای این منظور با استفاده از سبک دانه مصنوعی لیکا، 24 طرح اختلاط با دو نسبت آب به سیمان 0.35 و0.4 ساخته شد. فوق روان کننده مصرفی بر پایه پلی کربکسیلیک اتر بوده و در صد استفاده از میکروسیلیس در طرح ها به صورت پنج و ده درصد وزنی مواد سیمانی می باشد.. سپس با انجام ازمایش های بتن تازه شامل آزمایش جریان اسلامپ، T50، قیفV شکل و جعبه L شکل طبق راهنمای بتن خود تراکم اروپا EFNARC و انجام آزمایشات بتن سخت شده شامل مقاومت فشاری 14 روزه و 28 روزه و 90 روزه، مقاومت خمشی و کشش غیر مستقیم 28 روزه و انجام آزمایش های دوام شامل مقاومت الکتریکی و اولتراسونیک به این نتیجه رسیدیم که استفاده از پلیمر و میکروسیلیس هرکدام تا 10 درصد جایگزینی مواد سیمانی باعث بهبود خواص مکانیکی و دوام بتن سبک خود تراکم در حالت سخت شده و پایداری بیشتر وبهتر این نوع بتن در حا لت تازه می گردد.